Pontevedra en marcha
Xoán Hermida
No prazo de uns días o concello de Pontevedra recibiu un galardón e un tirón de orellas. Estoume a referir como xa coñeceran os lectores de PontevedraViva do premio Intermodes, por unha banda, e do informe de Transparency International sobre boas practicas democráticas, de outra.
Nin un nin outro nomeamento debería sorprender a ninguén. A min polo menos non.
De feito a estas alturas non debe quedar ningún cidadá de esquerdas ou de dereitas, do centro ou do rural, delgado ou groso, home ou muller, alto ou baixo, ... que non defenda a peatonalización e o proceso de restricións a vehículos iniciada ao principio da década anterior. Pola miña parte con algúns elementos críticos que hai que situar, ningunha obxección. Mesmo algúns, na súa conversión peonil ao igual que Fernando VII despois dos levantamentos liberais de 1820 poderían parafraseando ao monarca promulgar aquilo de ‘camiñemos todos xuntos, e eu o primeiro, pola senda peonil’
Por outra banda o que confirma o informe bianual de Transparency International xa o levamos dicindo algúns hai tempo: que os niveis de transparencia do noso concello son dos máis baixos de Galicia e España, que temos un regulamento de participación cidadá esclerótico e que limita a intervención cidadá ao albur do señor alcalde, que o concello vive un conchabeo corporativo de reparto de intereses entre os tres grupos presentes na corporación, etc.
Renovación e Utopismo
Xoán Hermida
*intervención preparada para as Xornadas ‘a política pode ser outra cousa’ realizadas por Ames Novo
A política pode ser outra cousa? Por suposto que a política pode e debe ser outra cousa. Niso acreditamos moitos e moitas. Dous son os elementos centrais para que a política poida ser outra cousa. A renovación da política e a recuperación do utopismo.
A renovación como clave de gañar o futuro
Gañar o futuro significa recuperar para a política a maioría social de persoas desafectadas e que se cansaron de falsas promesas, primeiro, e de xustificacións calculadas, despois. Estamos a falar de persoas que poderiamos ser calquera de nos e máis, nalgún momento ou mesmo neste momento, nos mesmos.
Necesitamos pois unha esquerda renovadora. Triplemente renovadora. Renovadora nas ideas, nas linguaxes e nas practicas. Se tiveramos un proxecto renovador unicamente nas ideas teriamos, no mellor dos casos, un excelente ‘thin tank’. Se tiveramos un proxecto renovador soamente nas linguaxes teriamos o que podería definirse, parafraseando ao amigo Manuel M. Barreiro, ‘novísima vella esquerda’. Soamente un nova praxe ancorada na radicalidade democrática permitirá construír un proxecto renovador.
A unidade como clave da renovación
Non é posible renovar nada sen unidade. Necesitamos saber que temos diante de nos un inimigo moi poderoso que require de unir forzas desde a diversidade, desde as diversas visións culturais. Se nos miramos aos ollos os que estamos aquí e moitos mais dos que non están aquí que conforman a maioria social e nos preguntaramos polas nosas preocupacións vitais, polas nosas necesidades individuais, polas nosas urxencias colectivas, seguramente acabariamos todos e todas falando desde as mesmas coordenadas culturais e proxectando o mesmo programa político: o da defensa do bencomún e a xustiza social, o da conservación do noso planeta e a súa biodiversidade, o da necesidade de ampliar as nosas liberdades individuais e colectivas. Reforma ou revolución, soberanismo ou federalismo, nacionalismo ou altermundismo, socialdemocracia, comunismo, ecosocialismo, ... non deixan de ser etiquetaxes perigosos en mans dos gardiáns das esencias, dos dogmáticos ideolóxicos/teolóxicos ou escusas para aqueles que necesitan, por intereses inconfesables, poñer por riba a diferenza da cooperación.
10 apuntes para renovar a esquerda galega
Xoán Hermida
1. Realidades complexas fronte a caricaturas
Se queremos ter unha imaxe próxima a realidade para poder intervir nela necesitamos ter en conta tres eixes dialecticamente imbricados: social (esquerda-dereita); nacional (soberania-dependencia); democrático (arriba-abaixo). A sobredimensión de un deles significaría ter unha caricatura da mesma. A esquerda tradicional ao non ter en conta ou minusvalorar o nacional non foi quen de construír unha hexemonía liderando a diversos sectores. O nacionalismo ideolóxico ao deixar en segundo plano o eixo social acabou construíndo un proxecto cada vez menos transformador. Ambos ao non ter en conta a realidade democrática invalidan construír unha alternativa para a maioría.
Necesitamos un proxecto político de esquerda, asentado sobre o noso substrato nacional e sobre un programa de ampla base democrática e de soberanismo cívico.
2. Necesitamos unha nova epistemoloxía
Cando hai uns meses iniciouse o proceso de reconstrución da esquerda galega, froito fundamentalmente da ruptura do que fora ata ese momento o espazo común da esquerda nacionalista pero non só, algúns xa advertiamos que este ía ser un proceso longo e complexo pois non era alleo á crise global que sufría unha esquerda produtivista, corporativista e etnocentrista ben fora na súa versión comunista ou socialdemócrata.
Reconstruír e/ou anovar
Xoán Hermida
Cando hai uns meses iniciouse o proceso de reconstrución da esquerda galega, froito fundamentalmente da ruptura do que fora ata ese momento o espazo común da esquerda nacionalista pero non só, algúns xa advertiamos que este ía ser un proceso longo e complexo pois non era alleo á crise global que sufría unha esquerda produtivista, corporativista e etnocentrista ben sexa na súa versión comunista ou socialdemócrata.
Un proceso que tiña que ver con problemas metodolóxicos, salientados reiteradamente en diversos foros e debates, pero fundamentalmente epistemolóxicos, e polo tanto imposible de abordar na súa reconstrución sen anovar os paradigmas e os parámetros nos que se asentou a propia esquerda nas ultimas décadas.
Estabamos pois diante dun proceso que requiría presentar unha oferta electoral ás eleccións autonómicas en cernes pero sendo conscientes de que a necesidade da reconstrución e renovación da esquerda galega ía por forza mais aló da data das eleccións.
Os resultados electorais de Alternativa Galega pode ter uns efectos secundarios para a esquerda, mesmo non desexados por inesperados, pois os mesmos axudan a acelerar o proceso de reconstrución da mesma pero poden dificultar a necesaria renovación ao impoñerse as lecturas máis triunfalistas, e polo mesmo as máis conservadoras.