A rebelión cívica comezou no 2011
- Detalles
- Publicado o Luns, 29 Xuño 2015 19:58
Xoán Hermida
Hai catro anos, un grupo de xente puxemos en marcha a Iniciativa BenComún á calor da rebelión cívica do 15M. Meses despois algún dos seus promotores impulsábamos Espazo Ecosocialista entendendo que era necesario formatear a música do cambio.
Outros novos partidos naceron nese mesmo proceso de ebulición: Equo, Compromiso, Anova, … e significativamente Podemos. Algúns teñen interpretado mellor e outros peor o momento constituínte (no local) e paradigmático (no global) que estamos a vivir. Mesmo algúns partidos da vella política como EU fixeron un esforzo por reactualizarse.
Aínda así, os partidos, tal como foron concibidos ata o de agora, teñen os seus días contados. Cada vez hai máis xente que non esta disposta a soportar disciplinas nin defensas corporativas, senón a construír os novos instrumentos de intervención política desde a participación individual e intransferible.
Espazo Ecosocialista foi pioneira en moitos elementos que hoxe están na axenda política: radicalidade democrática, soberanismo cívico, cooperación política, sustentabilidade social e ambiental, renda básica, economía do ben común, …
Paradoxalmente a presenza de Espazo non ten medrado afiliativamente ao ritmo que teñen medrado as súas ideas, aínda que neste período os que se miden tódolos días o tamaño, puideron comprobar, tamén, como día a día este foi minguando.
A Marea que nunca existiu
- Detalles
- Publicado o Luns, 25 Mai 2015 22:04
Xoán Hermida
A Marea Pontevedra foi a terceira marea en ser presentada tras Marea Atlántica e Ourense en Común. A nova pasou desapercibida para un bo número de medios.
A Marea Pontevedra acubillou no seu seo toda a esquerda democrática rupturista (Anova, EU, Espazo Ecosocialista e Podemos). Algunha referencia houbo pero case ninguén se enterou agás polos medios propios da Marea.
A Marea Pontevedra sumou a activistas dos nosos pequenos ‘gamonais’ que nos habitan e dos movementos sociais máis atrevidos da cidade. De isto ninguén se tería percatado senón fora polos propios medios da Marea.
A Marea Pontevedra estivo respaldada por Manuel Moldes, Xosé Fortes, Cesar Portela, Salome Álvarez, Laia Ortiz, Ada Colau,… e despois por un grupo de 35 lideres sociais do máis relevante da cidade. Fora de Pontevedra estas referencias quedaron ao marxe da información política.
De primarias e microgolpes de estado
- Detalles
- Publicado o Xoves, 19 Marzo 2015 17:17
Xoán Hermida
"Todo o poder para os Soviets"
As primarias abertas á cidadanía non son só unha ferramenta máis da nova política, son a liña divisoria entre a esquerda corporativa a esquerda libre, son o núcleo central (o kernel) da nova democracia.
As primarias son ademais o conector que permitirá a esquerda construír unha hexemonía social, para posteriormente unha electoral, ao facilitar a relación respectuosa cos movementos sociais en tanto en canto sociedade autoorganizada e abrir a porta ás novas axendas fronte as axendas marcadas polo sistema (e seguidas pola esquerda corporativa).
Sen primarias non so seguirían os aparatos impoñendo os seus candidatos e candidatas senón que seria imposible incorporar as novas axendas a unha esquerda presa dos seus particulares dogmas e animada pola vocación supervivencial e non transformadora.
As primarias son unha ferramenta para democratizar a política. Pero para iso necesita de aprendizaxe, de cultura cooperativa, de buscar os consensos necesarios para que elección se faga en termos de proposta política e non de competición de egos. Tamén poñendo nun plano secundarios os intereses de parte. En suma de madurez democrática.
A esquerda é o único construtor que tropeza dúas veces coa mesma pedra
- Detalles
- Publicado o Xoves, 19 Marzo 2015 17:12
Xoán Hermida
Coa caída do muro de Berlín, data simbólica do inicio da globalización, agudizouse a crise na que xa estaba inmersa a esquerda, tanto a de cultura socialdemócrata como a de cultura comunista, desactivándoa como alternativa.
A desaparición nas nosas sociedades, froito do desenvolvemento tecnolóxico e o proceso de deslocalización, da concentración en grandes centros de traballo de miles de traballadores volatiliza a súa conciencia de clase e dificulta a súa organización sindical.
A sociedade post-fordista (e da información en rede) ten construído unha estrutura de clases moito máis ecléctica, cunhas necesidades vitais novas condicionadas pola sociedade de consumo por unha banda e de novas demandas no campo psicoafectivo de outra, e cuns niveis de transversalidade máis forte.
Esta nova estrutura, non significa que se invalide a contenda política entre clases e sectores senón que a mesma pasa a ter un maior grado de complexidade e un formateo diferente.
A realidade de monopolio económico por parte das grandes corporacións, a degradación das condicións de vida de sectores da pequena burguesía ou de empobrecemento masivo nos países do Sur ou nas periferias do Norte teñen construído un espazo para a coincidencia de intereses de amplos sectores sociais antes imposible (“somos o 99% fronte ao 1%”).
