Dereito a decidir todo

dereito a decidir todo

 

Xoán Hermida

Nunha recente peza xornalística marabillosa publicada en La Vanguardia, Anxo Lugilde entrevistaba a un dos nosos escasos sabios locais, Xoán López Facal , e este afirmaba “Catalunya é Catalunya e Galicia é Galicia. Nos envexamos a Catalunya politicamente e pola forza da súa sociedade civil. Aquí temos un ambiente cutre".

É verdade que sabendo moi ben coma di Facal Galicia é Galicia e polo tanto non serven (non serviron nunca) mimetismos, hoxe a esquerda galega mira con ollos de envexa e esperanza a Catalunya. Pero non sempre foi así, senón máis ben todo o contrario.

Se exceptuamos a corrente cultural 'italianista' do nacionalismo de esquerda democrático que representou no seu momento Esquerda Galega, a practica totalidade do nacionalismo galego sempre foi máis admirador do modelo vasco que o catalán.

Ler máis...

Pedir desculpas e cambiar de partituras

encrucillada

Xoán Hermida

Non vou entrar nos acordos existentes entre EU, Anova e Equo para asinar a coalición electoral que propiciou o nacemento de AGE, por outro lado lexítimos todos.

Como ben sabe calquera seguidor da crónica política os ecosocialistas chegamos tarde a AGE. Fixémolo despois dunha travesía que nos teriamos evitado de vir a maioría das entrañas do BNG e de coñecer, coma coñecemos hoxe, o dano que a 'cultura nacionalista-esencialista' fixo e fai á esquerda deste país. É verdade que estabamos advertidos pero pecamos algo de inxenuidade e moito de soberbia ao pensar que íamos ser capaces de endereitar un rumbo deseñado de antemán.

Non se trata agora aquí de recorrer a iso tan noso do ‘xa o diciamos nós’, cousa que non faremos, nin creo que corresponde que o fagan outros que miran a ‘palla no ollo alleo e non a trabe no propio’. En todo caso, Espazo Ecosocialista é corresponsable, na parte alícuota que nos corresponde, das luces e das sombras da experimentación na procura de novas vías, unha vez que o único que había na esquerda nacionalista e nos progresistas autonomistas era unha vía morta.

Ler máis...

A Unión Europea, a Zona Euro, a Fronte Ampla e AGE

eurotroica

Xoán Hermida

As recentes eleccións celebradas en Alemaña puxeron, unha vez máis, de evidencia a hexemonía neoconservadora e a falla dunha alternativa ao programa da CDU-CSU para Alemaña e tamén para Europa.

O SPD colleita os segundos peores resultados desde a posguerra. A socialdemocracia ven así a confirmar o seu declive lento e constante toda vez que non esta en condicións de abandeirar un programa de cambio para Alemaña e para Europa.

O FDP desaparece da escena política porque o espazo electoral absórbeo a CDU, nun momento no que as forzas liberais teñen unha doutrina impostada, pois o modelo actual non se move nos parámetros do ‘laissez-faire’ senón máis ben nun neoliberalismo monopolista controlado polos oligopolios.

Die Grünen segue no seu retroceso dos últimos anos e por querer compracer a todos non comprace a ninguén. Cun programa de centro-esquerda e unha practica de centro-dereita, agora so lles queda aclarar se van a seguir pola senda do capitalismo verde ou apostar polo ecosocialismo.

Die Linke tamén sofre un retroceso froito das súas propias contradicións que ten feito aflorar un forza euroesceptica a punto de entrar no bundestag que de seguro recolle a desafección e impaciencia dalgún sector social máis radical. A súa posición coma terceira forza os coloca, non obstante, nas mellores condicións para nuclear unha alternativa de post-comunistas e neo-socialistas á dereita.

Pero máis aló, o mapa político e electoral de Alemaña recolle as contradicións e os nós gordianos entre os que se move a política europea.

Ler máis...

De AVE's, ladrillo e caixas

welcome-callejon-sin-salida

Xoán Hermida

Prometinme a min mesmo non escribir sobre o accidente de Angrois. Demasiada dor, demasiados sentimentos e demasiada conmoción como para saber como facelo sen ter a impresión de ensuciar a dor das vítimas e dos seus familiares e coñecidos.

Pero non me podo reprimir para facelo sobre o modelo de desenvolvemento de país que a grande maioría política e mediatica ten ido avalando nas últimas dúas décadas.

Neste caso, coma no da fusión das caixas ou no auxe da construción, ninguén pode dicir aquilo tan noso de ‘xa o dicía eu’, porque aínda que había algúns que xa o diciamos eramos ínfima minoría e/ou estabamos minorizados publicamente.

E dirán vostedes que relación ten todo isto co accidente? Toda e ningunha.

Acórdanse como empezou o auxe do sector inmobiliario? Serian capaces de fixar con claridade en que ano se iniciou o proceso de bancarización das nosas caixas? Recordan aquilo da importancia dos prazos do AVE e do aldraxe comparativo con outras comunidades?

Ler máis...