Sen equidistancias apoiar Catalunya en Comu
Xoán Hermida
Por vez primeira unha forza política non vai apoiar explicitamente a outras forzas coas que concorreu en alianza aos procesos electorais anteriores e coas que comparte grupo parlamentar.
Poderiamos argumentar que é un tema colateral no que mellor quedar á marxe. Pero temos dito en múltiples ocasións, e con argumentación sobrada, que a contenda catalá non ía de nacionalismo (do que por certo ninguén se reclama en Catalunya nin no bando unionista nin no independentista) senón que era parte do problema democrático español. E polo tanto que debía ser tamén parte da solución, tal como formulan as forzas do cambio.
Estamos diante dun novo Amio?
Xoán Hermida
Estes días, con maior ou menor argumentación, tense comparado o plenario de EnMarea do pasado sábado 27 de outubro coa asemblea do BNG de xaneiro de 2012.
É verdade que as similitudes nalgúns aspectos entre ambos acontecementos non deixa de ser chamativa, mesmo na presenza dalgúns dos seus actores principais, pero máis aló destas coincidencias calquera parecido é, como din nos filmes que recrean acontecementos reais, pura coincidencia.
O BNG chegaba á cita de Amio cun modelo esgotado tras unha longa traxectoria e despois de non saber xestionar a derrota tras o seu paso polo goberno. Pola contra EnMarea é un espazo, inzado de multiples contradicións pero cun percorrido aínda breve.
As alturas do xaneiro de 2012, poucos meses despois do 15M, aparecía con claridade a necesidade dunha nova interpretación epistemolóxica da representación política e unha nova dimensión ontolóxica que precisaba de modelos máis amplos e abertos. Hoxe esa nova dimensión paradigmática segue a ser a mesma que inauguraron as mareas municipalistas e a asemblea constituínte de Vigo para a construción dun proxecto nacional democrática de cerne cidadanista.
